MANIFESTO PLATAFORMA FEMINISTA GALEGA DA CORUÑA
11 DE XUÑO DE 2020
Compañeiras voltamos ás rúas para denunciar o feminicidio de Rocío Caíz a mans do seu exnovio
en Sevilla . E temos que denunciar tamén o asasinato de Olivia Gimeno a mans do seu pai, nun caso
de Violencia vicaria, ese terrorismo machista cruel e sádico no que a morte das menores é utilizado
como instrumento de tortura y venganza contra as nais, Mantemos a esperanza de atopar a sua irmá
Anna con vida. Polo tanto, neste ano 2021 xa ascende a 18 o número de mulleres asasinadas por
violencia machista, 1.096 feminicidios oficiais dende 2003. E temos 3 menores nas cifras oficiais
asasinadas por violencia vicaria, 41 menores dende 2013, ano no que se comenzou a recollida destes
datos.
Estamos fartas desta infame lista do terror, estamos ante cifras cada vez máis alarmantes dunha
realidade na cal as mulleres estamos a ser asasinadas. As cifras, os datos, son realmente desoladores
para nós, que somos o 50% da poboación. Son milleiros as mulleres que teñen que sufrir cada día no
mundo violencia por parte daquela persoa que prometía amalas.
Hoxe concentrámonos para condenar estes asasinatos e para denunciar as discriminacións, a
desigualdade e a violencia que día a día sofremos as mulleres e que leva, nas súas últimas
consecuencias, a que sexamos asasinadas, a que asasinen as nosas fillas e fillos, e no día a día a que
sexamos apartadas, a que nos rouben espazos, a que os medios de comunicación nos invisibilicen e
a que os nosos dereitos nunca estean plenamente conseguidos xa que se ven sempre ameazados
por ideoloxias e partidos de dereitas que non recoñecen a violencia machista, que buscan recortar a
nosa capacidade de decidir sobre nós mesmas, pretenden eliminar aqueles espazos que nos custou
anos de loita conseguir e que non poidamos gozar plenamente dos dereitos que coma mulleres e
coma cidadás nos corresponden.
Urxe considerar a violencia machista como terrorismo, como problema social e político de extrema
gravidade. Non podemos asumir a cotidianidade dos asasinatos machistas de mulleres, de menores.
Estamos na rúa de novo para berrar que imos loitar contra o patriarcado, que imos illar aos
machistas, que imos acurralar a todos aqueles que queiran usar a violencia contra nós, que somos
feministas e que somos xa multitude.
Imos acalar a todas aquelas persoas que negan a violencia machista, imos acalar a todas as persoas
que seguen a dicir que o feminismo non é necesario e sobre todo, imos loitar contra todas as forzas
que pretenden fragmentarnos e enfrontarnos para diminuír a nosa forza. O machismo é unha unha
pandemia alimentada pola ultradereita e os partidos que silencian e calan, cómplices, ante os que
nos están a asasinar.
Sairemos as rúas sempre que faga falta e berraremos até acadar que toda a sociedade berre con
nós, coma no xa históricos 8M. Non perdemos de vista o traballo que nos queda por facer e no que
todas, da man, xuntas: traballadoras, desempregadas, estudantes, nais, fillas, avoas, netas… todas
camiñamos xuntas cara un obxectivo común: derrotar o patriarcado criminal.
Estamos aquí xa que estamos fartas da violencia, das agresións; mentres este sistema patriarcal non
se erradique, non haberá nin democracia nin igualdade real. Estamos aquí porque queremos mudar
esta insostíbel situación, porque as nosas vidas están en perigo, porque non imos ficar caladas,
porque onte foron Olivia e Rocío, hoxe pode ser unha veciña, mañá podes ser ti. E seguiremos
saíndo ás rúas con cada emerxencia feminista, e ao día seguinte de saír publicado na prensa escrita
un asasinato machista, farémolo todos os días que fagan falta para esixir xustiza, para loitar pola
igualdade e o respecto, para berrar contra os valores patriarcais que perpetúan e consolidan na
sociedade esta violencia sexista.
Queremos poder ser libres. libres para poder circular de noite, libres para poder andar soas polas rúas,
libres para poder separarnos das nosas parellas sen medo a que nos maten.
QUERÉMONOS VIVAS!
No hay comentarios:
Publicar un comentario