NOVAS DESDE CAMBRE: noviembre 2017

No hay texto alternativo automático disponible.

LOITA E CONCIENCIA SOCIAL, TODOS OS DIAS DO ANO 25-N

INICIATIVAS PRESENTADAS POLO GRUPO MUNICIPAL DE "ACdC" AO PLENO ORDINARIO DO MES DE NOVEMBRO

MOCIÓN 25 DE NOVEMBRO 2017,

DÍA INTERNACIONAL CONTRA A VIOLENCIA CARA ÁS MULLERES

O movemento feminista e as organizacións de mulleres viñeron demandando

dende sempre que as violencias de xénero, non só sexan unha prioridade política a

nivel do Estado, senón que ademais esta se aborde dende todos os ámbitos. Cando

dicimos que a violencia de xénero é unha lacra que atravesa a sociedade en todas as

súas estruturas, estamos expresando que a violencia machista non se erradica

unicamente a través de medidas que se limiten a encarar a violencia no ámbito das

relacións de parella/exparella, senón de forma verdadeiramente integral, facendo

fronte a unhas estruturas patriarcais arraigadas aínda na sociedade.

E para iso é fundamental facer políticas de prevención, sensibilización e

detección, que englobe a violencia contra as mulleres de forma integral, que partan da

orixe estrutural da violencia e que sexan capaces de detectar as diferentes formas de

expresión da violencia machista.

A violencia machista que perpetra centos de asasinatos de mulleres, é a

expresión violenta máis detectable; e fronte a iso temos que manifestar con nitidez, que

é responsabilidade da sociedade no seu conxunto, facendo fincapé en que si non se

encara a violencia patriarcal en todas as súas vertentes, os asasinatos seguirán

producíndose. Temos que concienciarnos de que se isto ocorre é porque a violencia

patriarcal percorre toda a sociedade e debemos poñerlle freo de inmediato, a todas e

cada as formas nas que se expresa esa violencia.

Non podemos consentir que no século XXI, existan escravas traficadas para

consumo sexual dos homes. A prostitución é unha forma lexitimadora da violencia

machista, pois o xénero masculino aluga o uso do corpo de mulleres e nenas, por

prezo, dando con iso lexitimación á consideración da muller como un ser inferior

susceptible de ser usado e comprado.

A brecha salarial existente entre mulleres e homes en traballos de igual valor, é a

fórmula que o Estado opresor ten de manifestar que para el seguimos sendo cidadás

de segunda clase e o xeito de contrarrestar a nosa saída ao espazo laboral

condicionando a nosa autonomía económica para manternos subordinadas.

As agresións sexuais, nalgúns casos, pasaron de ser actos criminais individuais a

formas grupais cada vez máis presentes nas nosas festas e outros acontecementos

masivos.

A notoria expansión que está adquirindo a demanda de aluguer dos ventres de

mulleres, non o esquezamos, mulleres pobres, non só ten un significado ostentoso de

diferenza de clase e xenófobo, senón tamén de que o patriarcado, cada vez con

menos escrúpulos, pretende mercadear legalmente cos nosos corpos, valéndose da

necesidade e amparándose na desigualdade.

O Pacto de Estado contra a violencia, por desgraza, ten defraudado as

expectativas que gran número de colectivos e organizacións de mulleres tiñan postas

na súa elaboración. Foi só unha posta en escena, con medidas, que en demasiadas

ocasións, son recopilación das que xa están recollidas en normativas previas e vixentes.

Non existen compromisos temporais, nin orzamentos desglosados que permitan

coñecer o seu destino, nin garantías de implementación e, por suposto deixa fóra outra

vez a totalidade das formas de violencias que son realizadas por agresores que non

teñen ou tiveron unha relación de parella coa muller.

Se non damos o paso cara a unha Lei marco contra a violencia Machista, contra

a violencia Patriarcal, seguiremos limitando a violencia de xénero a delitos cometidos

no ámbito doméstico, e de forma residual delitos sexuais cometidos no ámbito tamén

público e delitos transnacionais ligados ás mafias que teñen por obxecto a Trata de

mulleres e nenas con fins de explotación sexual. Pero iso xa son delitos.

A violencia de xénero móstrase en todas as estruturas sociais por iso o Goberno/

os Gobernos non poden seguir arrinconando a violencia ao ámbito do privado e das

relacións, porque a violencia machista é unha violencia social que se expresa de forma

individual e colectiva; e, polo tanto, non se poden dar respostas unicamente dende o

ámbito penal, senón fundamentalmente no da prevención e a educación.

Por todo elo é necesaria unha Lei contra a Violencia Machista/Violencia

Patriarcal que de forma integral incorpore todo tipo de violencia contra as mulleres; xa

se realice de forma física, psicolóxica, económica, sexual,...; e calquera que sexa o seu

ámbito de manifestación: familiar, parella/relación, laboral, social, institucional,...; na

que debe incluírse especificamente actuacións dirixidas a situacións de especial

vulnerabilidade.

O ámbito municipal máis próximo á cidadanía, é o marco idóneo para implantar

medidas, que sen pasar os ámbitos competenciais, poden incidir de xeito decisivo na

vida das mulleres e dar unha mensaxe clara e contundente contra a violencia de

xénero.

Por iso é polo que o Pleno do Concello de CAMBRE comprométese a dar cumplimento

ós seguintes acordos:

• A realizar unha Declaración de Municipio libre de violencia de xénero; que é

unha primeira medida do rexeitamento frontal cara a esa lacra social.

Evidentemente dita declaración non pode quedarse nunha declaración formal,

debe ter unha dimensión real e cuantificable que se concrete en propostas

adecuadamente orzamentadas.

• A implantar un protocolo de actuación contra a violencia no seo do Concello.

• A reforzar os recursos económicos e humanos destinados ao desenvolvemento

de políticas de igualdade activas, integrais e participativas, pola consecución

dunha Sociedade libre de violencia de xénero, poñendo especial atención a

mulleres migrantes e en situación de especial vulnerabilidade.

• A implantar un Plan pola igualdade e contra a violencia de xénero, en

coordinación con outras administracións públicas, consensuado co movemento

feminista e de mulleres, que teña como obxectivo o desenvolvemento das

medidas contempladas orzamentariamente e que sexa evaluable anualmente.

• A desenvolver políticas encamiñadas á abolición da prostitución, como forma

extrema de violencia de xénero. Executando políticas activas para erradicar

todas as formas que teña relación coa explotación sexual; con especial atención

ás ordenanzas de publicidade e todas aquelas que de forma directa ou indirecta

permitan ou faciliten o desenvolvemento de actividades encamiñadas a

devandita explotación.

• A eliminar a publicidade discriminatoria ou denigrante das mulleres, ben desde

os soportes, publicacións ou transportes públicos (marquesiñas, autobuses taxis,

guías, ou información turística,...) ben non contratando con medios privados que

a manteñan ou potencien.

• A supresión na programación de festas e na axenda cultural de aqueles

espectáculos que fomenten un uso estereotipado e sexista das mulleres.

• A implantar actividades escolares complementarias con formulacións que

potencien valores non sexistas contrarios a calquera tipo de discriminación.

MOCIÓN SOBRE A SINALIZACIÓN CON PICTOGRAMAS PARA MELLORAR A

ACCESIBILIDADE DAS PERSOAS.

EXPOSICIÓN DE MOTIVOS:

As persoas con discapacidade conforman un grupo vulnerable e numeroso, o

modo de extructuración e funcionamento da sociedade incidiu negativamente en

conocidas condicións de exclusión. Este feito ten comportado a restricción dos seus

dereitos básicos e libertades condicionando ou obstaculizando o seu desenrolo persoal,

así como o disfrute dos recursos e servizos dispoñibles para toda a poboación e a

posibilidade de contribuir coas suas capacidades o progreso da sociedade.

Son moitos anos de loita os que levan distintas Asociacións para eliminar todo

tipo de barreiras que impiden o desenrolo normalizado das persoas con algún tipo de

diversidade funcional, xa sexa física ou sensorial. Non basta con adaptar escaleiras ou

rampas; tamén se trata de facilitar o entendemento de sinalización mediante

pictogramas e lectura fácil.

Eliminar as barreiras cognitivas a través de pictogramas nas instalación e

edificios públicos para garantir a comprensión e accesibilidade das persoas con

discapacidad en lugares como bibliotecas, centros deportivos, etc, debería ser unha

actuación prioritaria para o noso concello, tratase de de unha cuestión de sensibilidade

social básica e consideramos, que debe realizarse dun xeito preferente.

Paralelamente as persoas que utilizan habitualmente pictogramas, estos apoios

visuais tamén favorecen a orientación e comprensión do entorno a outros colectivos do

concello como poden ser as personas de idade avanzada ou inmigrantes que non

seipan comunicarse oralmente por problemas lingüísticos.

Entende o noso Grupo, que unha sociedade inclusiva pasa pola eliminación de

todo tipo de barreiras que entorpezcan a plena realización de cada un dos individuos

que a compoñen, sendo as barreiras comunicativas un mais dos retos a superar na súa

consecución.

POR TODO O EXPOSTO ISTE GRUPO MUNICIPAL PROPÓN AO PLENO DO

CONCELLO A ADOPCIÓN DOS SEGUINTES ACORDOS.

PRIMEIRO.- Que se poña en marcha un plan de sinalización mediante pictogramas nos

edificios públicos do concello para facilitar a súa identificación as persoas con

discapacidade intelectual.

SEGUNDO.- No mesmo sentido ofrecer as distintas Asociacións e Identidades privadas

a posibilidade de sumarse a presente iniciativa, facilitandolles toda a información e as

correspondentes placas para instalar nas fachadas dos establecementos.

TERCEIRO.- Realizar unha campaña informativa da implantación de pictogramas no

conxunto do concello, co obxecto de visibilizar esta característica como un ben que

simbolice a diversidade da nosa sociedade, explicando a súa utilidade e as

características das persoas que os utilizan na súa vida diaria.

ROGOS:

1.- Veciños da rúa Socampo puxeron en coñecemento do noso Grupo o deterioro do

vial identificado co número 00066 no inventario de camiños municipal, incluido as

cunetas, tubaxe de recollida de augas pluviales e do propio saneamento de vivendas,

este feito ten o seu orixe na circulación de camións de gran tonelaxe e transporte de

madeira.

Este problema foi posto en coñecemento da Policia Local, tendo en conta que o camiño

esta limitado e debidamente sinalizado para transportes de menos de 12 Tm, e según

informacións dos afectados circulan camións de mais do dobre de tonelaxe.

-PREGAMOS nos informen si teñen adoptado ou previsto adoptar algún tipo de

medidas, ante este feito.

2.- Unha das estradas mais perigrosas do concello é a estrada da Deputación CP.-

1707, o reducido ancho onde difícilmente se cruzan dous vehículos, non permite a

circulación de peóns en condicións optimas de seguridade, cuestión esta que priva os

veciños trasladarse a pé pola marxe do vial, ou polo contrario arriscar as súas vidas

nos desplazamentos andando polas cunetas.

O noso Grupo municipal considera que os veciños de Armental ou outros

afectados por este problema deben ter unha respòsta definitiva que poña fin a situación

de risco e inseguridade permanente que sofren.

Por este motivo PREGAMOS ao pleno municipal demande da Deputación de A Coruña,

como titular desta via, elabore e leve a cabo un proxecto para dotar de beirarrúas ou

no seu caso dunha senda peonil, pola marxe esquerda dende Armental o cruce coa

estrada AC-214 na Castellana.

3.- Dende a Xunta de Galicia e outras institucións, tanto públicas coma privadas, están

facendo campañas informativa respecto o consumo sostible e responsable na

utilización racionalizada da auga ante os problemas derivados pola falta de choiva,

cuestión que valoramos positivamente e apoiamos.

Entre outras cuestións solicitase a implicación directa dos concellos e por suposto da

cidadanía: “A xestión intelixente da auga implica que os concellos teñan que modificar

temporalmente algún servizos polo ben de todos”

Todas e todos temos que facer esforzos e facer un consumo sostible deste dereito

universal, pero cobrarlle 30 m3 (300 litros) o dia á cidadanía como consumo mínimo,

mentres se lle pide que aforre auga é un insulto baixo o noso criterio. Algo terá que

facer o Goberno Municipal con respecto a esta desproporción, non é loxico que en

moitos fogares, establecementos ou dependencias, se consuman 6m3 de auga o

trimestre e se paguen 30, esto, entende o noso Grupo, tamén debería ser modificado

na Ordenanza correspondente.

-Por esto, PREGAMOS que no prazo mais breve se proceda a modificar dita

Ordenanza, polo motivo exposto neste ROGO

PREGUNTAS:

1.- No cruce da estrada Poligono coa estrada Francisco Añon, atopábase ata fai

pouco unha finca privada que vai comenzar obras baixo as correspondentes licenzas e

permisos. O problema que ninguén parece que tivo en conta, e mais por estar nas

proximidades do Centro de Saúde e o tan problema da accesibilidade. Gustaríame

saber se alguén tivo nalgún momento en conta o paso dunha cadeira de rodas ou

dunha nai cun carriño de bebe polo que se deixou de beirarrúa.

Dende a ACDC consideramos que o goberno debe velar pola seguridade de

todos os cidadans e polo tanto PREGUNTAMOS sobre as medidas necesarias que

prevé tomar o equipo de goberno de cara a solucionar este potencial problema que

pode ter consecuencias desastrosas.

2.- Veciños da Praza Miguel Angel Blanco teñen denunciado repetidamente a

presencia duns depósitos de combustible, dentro do parque infantil. Ante o perigo

evidente que conleva este feito PREGUNTAMOS:

¿Que medidas de continxencia ten pensado o goberno local ante calquer problema

que xurda nestes depósitos?

3.-Tras unha reunión celebrada recentemente entre membros deste equipo de

goberno e pais e nais da Barcala, na que estes requeriron melloras no parque infantil

da parte posterior da Rúa Río Mandeo, non temos coñecemento das previsións do

goberno respecto a estas peticións.

En visita realizada polo noso grupo municipal ó parque infantil, observamos

múltiples deficiencias e anomalías que, incluso, poden ser perigosas para os usuarios

do mesmo. O chan de corteza é un foco de infeccións e anidamento de bichos,

ademais de provocar polvareda en tempo seco e enchouparse cando chove. A pista de

entrada está chea de desperfectos como consecuencia, supoñemos, das fogatas de San

Xoan, que provocan o deterioro do firme, atopándose, actualmente nun estado pouco

útil para que os cativos corran ou utilicen patíns, bicicletas, ou xoguen cunha pelota.

Detectamos que algúns elementos faltan e non foron substituídos, tales como bancos ou

mesas de lecer para pais e adultos que tamén frecuenten o parque. Independentemente

da grande inversión prevista para outro dos parques da Barcala, os pais e nais usuarios

do parque ó que estamos a facer referencia son moitos e suficientes como para que se

manteña en óptimas condicións de uso. Cómpre recordar a numerosa poboación

existente na Barcala, sendo moita dela xoven con fillos pequenos. Non podemos

descoidar un parque infantil co pretexto de que se vai a adaptar outro na súa

proximidade. Son moitos os nenos e nenas que usan o parque ó que facemos

referencia e pouca o investimento económico necesario para que non quede en desuso.

Fundamentalmente, os pais e nais deste parque requiren dúas actuacións: Subsitución

do chan de corteza e arranxo da pista.

¿Pode o Goberno municipal informarnos do compromiso temporal e de actuación que

formalizou cos usuarios deste parque en reunión mantida?